Meneladani Sikap Kesatria Gus Maksum Jauhari

 
Meneladani Sikap Kesatria Gus Maksum Jauhari

LADUNI.ID, Jakarta - Suatu ketika Gus Maksum Jauhari tiba-tiba datang ke rumah Kiai Mukrim di Pondok Pesantren Al-Bukhori Ponorogo yang kala itu masih santri di Lirboyo.

Gus Maksum dawuh: “Kang cobo deloken geger ku! (Kang, coba dilihat punggungku),”sambil beliau memegang punggungnya.

Pak Mukrim: “Wonten nopo gus, kok rasukan njenengan suwek ngaten? (Ada apa Gus, kok baju anda sobek begitu?)”.

Gus Maksum: “Ojo didelok klambiku kang, tapi deloken kulitku suwek po ora? (Jangan dilihat bajuku kang, tapi lihatlah kulitku sobek atau tidak?).”

Pak Mukrim: “Mboten gus (tidak Gus).”

Gus Maksum:  “Aku mau diundang pengajian nek Bojonegoro kang, lha kok pas aku nek panggung ujuk-ujuk aku dibabat mboh nganggo golok opo nganggo keris ko mburi to kang (aku tadi diundang ke Bojonegoro kang, lha kok waktu aku di panggung tiba-tiba aku dibabat nggak tahu pakai golok atau pakai keris dari belakang).”

Pak Mukrim: “Alhamdulilah tasih diparingi selamet saking Gusti Allah nggeh gus? (Alhamdulillah masih diberi keselamatan oleh Gusti Allah ya gus)”.

Gus Maksum: “Iyo kang, nak gusti Allah ra paring selamet mboh dadine kang, mungkin ra ketemu koe kang (Iya kang kalau seandainya Gusti Allah tidak menolongku, nggak tahu apa yang terjadi kang, mungkin nggak ketemu dirimu lagi) hehe,” sambil beliau ketawa kecil.

Pak Mukrim: “Lha njur pripun gus piantune engkang babat jenengan? (lha terus gimana nasib orang yang menghujami pedang anda?),” tanya pak mukrim ingin tahu.

Gus Maksum: “Embuh urip mboh ora kang, sak wuse aku dibabat sikilku reflek nendang mungkur, tak delok dek e ndlosor ceblok ko panggung mlebu kalenan (nggak tahu hidup atau mati kang, setelah dia menghujami aku, kakiku reflek menendang kebelakang dan aku lihat dia terjatuh dari panggung dan masuk parit)”.

Kapan-kapan nak dek e jik urung trimo gen nggolek i mrene kang hehe (kapan kapan kalau dia masih ga tetima biar mencari aku disini kang hehe),” tutur Gus Maksum.

Itulah sikap keperwiraan dan ke-kesatria-an beliau. Meskipun anak buahnya ribuan, beliau tidak pernah memerintahkan anak buahnya untuk membalaskan apa yang telah orang lain perbuat. Bagi beliau keselamatan yang Allah anugerahkan sudah cukup untuk disyukuri.

Mari kita teladani sikap kesatria yang beliau miliki.(*)

اَللهُمَّ صَلِّ عَلَى سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ وَعَلَى آلِ سَيِّدِنَا مُحَمَّد

***

Sumber: Ala_NU
Editor: Muhammad Mihrob